Natasja's hersenletsel

 

Natasja heeft in april 2018 een ongeluk gehad, waarbij zij door een automobilist van haar fiets gereden is. De zichtbare schade is helemaal genezen. De onzichtbare schade helaas nog lang niet... Wat we dachten dat 'slechts' een hersenschudding was, bleek helaas een erg lange nasleep te hebben.

Dit wordt postcommotioneel syndroom (PCS)/niet aangeboren hersenletsel (NAH) genoemd.

Het komt erop neer dat bepaalde gebieden in haar hersenen overactief zijn en andere delen niet/nauwelijks doorbloed worden. De hersenen zijn zo goed geprogrammeerd, dat ze daar automatisch omwegen voor zoeken, waardoor andere delen gaan overcompenseren en overbelast raken. Daardoor ontstaan de vermoeidheidsklachten, concentratieproblemen, duizeligheid, hoofdpijn, overprikkeling, overgevoeligheid voor licht en geluid en de vertraging in de verwerking van informatie.


WAT BETEKENT DIT IN HET DAGELIJKS LEVEN?

Het komt er kort gezegd op neer dat Natasja heel erg snel vermoeid is door de overprikkelingsklachten. Afhankelijk van de hoeveelheid prikkels (denk aan licht, geluid, gedachten, gevoelens, stress), loopt haar hoofd vol en haar toch al beperkte energie voorraad leeg. TV kijken, computeren, lezen lukt nauwelijks. Huishoudelijke taken als koken en afwassen houdt ze ongeveer 10 minuten vol, daarna raakt ze overprikkeld. Een (app/bel) gesprek voeren over koetjes en kalfjes houdt ze langer vol dan wanneer ze veel vragen moet beantwoorden. Het multitasken (lezen/luisteren, nadenken en reageren) zorgt voor te veel prikkels. Ergens op bezoek gaan, is voor haar ook een enorme uitdaging. Want dan krijg je naast het luisteren, nadenken en reageren ook nog de extra prikkels van een andere omgeving. Bezoek thuis ontvangen is een stuk fijner en rustiger voor haar. Ook dat gaat, zoals alles, in etappes, maar thuis heeft zij de mogelijkheid om zich even terug te trekken of zelfs te gaan slapen als het even te veel wordt.

Samen hebben wij leren omgaan met al deze bovenstaande beperkingen en als je rekening houdt met deze 'gebruiksaanwijzing' en vooral de focus legt op wat er nog wel kan en niet op wat er niet mee lukt, is het zelfs mogelijk om toch van het leven te genieten.


BEHANDELINGEN

Er is in Nederland geen goede medische begeleiding voor mensen met PCS en alle adviezen zijn tegenstrijdig. Er is geen goede en/of eenduidige behandeling en er is te weinig kennis. Je moet het allemaal maar zelf uitzoeken, vooral via lotgenoten. Een zoektocht zonder duidelijkheid, zonder concrete antwoorden en zonder garanties want iedereen heeft een andere vorm van PCS en vraagt dus ook een andere benadering.

Het medische revalidatie traject richt zich vooral op acceptatie en leren omgaan met de klachten. Hier heeft Natasja wel veel aan gehad, zij heeft geleerd waar haar grenzen liggen, hoe ze te bewaken en wat te doen als ze er toch overheen gaat. Heel veel beter heeft het haar helaas niet gemaakt.

Alternatieve behandelaars zoals een chiropractor functioneel neurologie, een neuro-optometrist en een fysiotherapeut in cognitieve training helpen haar wel degelijk in hele kleine stapjes vooruit. Op dit moment volgt zij twee verschillende cognitieve therapieën in de hoop dat zij er alles uit heeft gehaald voordat de baby komt.

De juiste weg naar meer belastbaarheid en herstel is nog erg lang en is, omdat het niet kant en klaar is uitgestippeld, lastig te vinden, maar ze werkt er keihard aan!

Ook is het heel goed merkbaar dat de positieve energie die ze van onze relatie krijgt haar herstel ten goede komt. Samen staan we sterk. Ook voor deze nieuwe, spannende maar vooral bijzonder mooie uitdaging gaan wij voor de volle 100%. Samen. ♥
Of eigenlijk met z'n drietjes. 😊👼👨‍👩‍👦

 

September 2020

En Sindsdien zijn we met z'n drietjes. En alhoewel we onze zoon graag een broertje of zusje zouden willen geven hebben we besloten om dat niet te doen. Want een kind geeft (hoe rustig hij ook al is) heel veel prikkels. Zoveel dat we na 2,5 jaar bakkeleien met de gemeente een SMI-indicatie hebben gekregen zodat onze zoon 4 dagen per week naar de opvang/BSO kan omdat Natasja anders geen energie meer overhoudt voor activiteiten voor haarzelf.